Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej to jeden z najstarszych obiektów sakralnych w Tarnowie, powstał bowiem już w 1458 roku. Ta zabytkowa drewniana budowla wzniesiona w stylu gotyckim znajduje się nad potokiem Wątok przy ul. Najświętszej Maryi Panny 1, przyciągając wzrok nie tylko tarnowian, lecz także turystów.
Szlakiem Architektury Drewnianej
Tarnowski kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej należy do powstałego w 2001 roku małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej. Szlak ten rozciąga się na długości ponad 1500 km i obejmuje łącznie 252 zabytki, wśród których prócz kościołów znaleźć można cerkwie, kaplice, dzwonnice, skanseny, chałupy, spichlerze, dwory oraz wille. Wybrane budynki wyróżniono ze względu na ich szczególną wartość architektoniczną, historyczną i kulturową, która stale przyciąga wielu zwiedzających. Znaczenie szlaku podkreśla fakt, iż osiem obiektów na nim umieszczonych figuruje również na liście światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO.
Niezgłębiona historia
Historia powstania kościoła spowita jest tajemnicą, jednak przyjmuje się, że w 1458 roku zbudowało go sześciu rolników, wykorzystując materiały z rozebranej wcześniej świątyni. Na przestrzeni lat przechodził on liczne remonty i renowacje, konieczne ze względu na zniszczenia spowodowane upływem czasu i różnymi wydarzeniami, w tym pożarem, wylewaniem pobliskiego Wątoku czy wybuchami w trakcie II wojny światowej, po której znacznie go unowocześniono.
Średniowieczna budowla o barokowym wnętrzu
Wyposażenie tego drewnianego gotyckiego kościoła pochodzi głównie z XVII-XVIII wieku. Płaskie stropy świątyni pokrywa efektowna polichromia, w centrum bogato zdobionego ołtarza głównego widnieje obraz Matki Bożej Szkaplerznej, zaś funkcje ołtarzy bocznych pełnią kopie średniowiecznych tryptyków.
Wnętrze dopełniają figury świętych, obrazy, empora z malowanymi herbami, kunsztowna ambona, oprawione dekoracyjne różańce i serca, krucyfiksy, krzyże, relikwiarze oraz kwiaty. Na gontowym dachu budynku mieści się wieżyczka zwana sygnaturką.
Fot. Oliwia Koćma
Świetny artykuł,piękne zdjęcia.